به نقل از «ایسنا»

صنایع نخ خمین در مرز تعطیلی کامل/پتروشیمی خمین با بحران خوراک مواجه است

تاریخ انتشار: ۸ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۱۸۱۳۰

ایسنا/مرکزی نماینده مردم خمین در مجلس شورای اسلامی گفت: شرکت صنایع نخ خمین در مرز تعطیلی کامل است و امیدواریم هرچه سریع‌تر به سرمایه گذار مناسب واگذار شود.

علیرضا نظری دوشنبه هشتم اسفندماه در نشست شورای اداری خمین با حضور رئیس دیوان عالی کشور که در سالن اجتماعات بیت تاریخی امام خمینی(ره) برگزار شد، اظهار کرد: یکی از مشکلات جدی دستگاه قضا حجم بالای ورودی پرونده هاست که ناشی از بعضی از سیاست هایی است که در کشور اعمال می شود و به تبع آن سیاست، انبوهی از پرونده ها را به سمت دستگاه قضا می برد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نظری افزود: به عنوان مثال در بحث نهاده ها که به رغم نظارت هایی که صورت می گیرد، اما خروجی آن انبوهی از تخلفات است که کار دستگاه قضا را بیشتر کرده است.

وی با اشاره به ضعف اطلاعات مردم نسبت به قوانین و مقررات در کشور تصریح کرد: وقتی پرونده ای تشکیل شد باید سیکل طبیعی خود را طی کند و در نتیجه بار مضاعفی به دوش دستگاه قضا می‌گذارد. ضعف بعضی از قوانین که در مجلس تصویب یا اصلاح شده نیز در تشدید مشکلات دستگاه قضا نقش داشته است.

نماینده مردم خمین در مجلس شورای اسلامی گفت: بنده در این مدت تلاش کردم که درخصوص لوایح یا طرح هایی که از طرف کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس برای بررسی می‌آید حتما نظر نخبگان و کارشناسان در حوزه دادگستری اعمال شود که آنچه به عنوان مصوبه از مجلس بیرون می‌آید کمترین مشکل را داشته باشد و بتواند گره ای از مشکلات را باز کند.

نظری با اشاره به کارآمد بودن سامانه عدل ایران، تصریح کرد: خوشبختانه دستگاه قضا طی سنوات گذشته موفق شده با حرکت به سمت دولت الکترونیک حجم بالایی از مراجعات مردم را کاسته و از تخلفات گسترده جلوگیری کند که این اقدام قوه قضائیه در خور تحسین است .

وی افزود: آنچه امروز شاهد هستیم بحث اطاله دادرسی در محاکم سطح کشور و بروکراسی اداری است. می‌توان در دستگاه قضایی برای آن تدبیر کرد تا بخش زیادی از رفت و آمدها کاهش یابد.

نظری با بیان اینکه ایراداتی که به صلاحیت برخی از محاکم هست نیز باید بررسی شود اظهار کرد: در شهرستان خمین فضای دادگستری فضایی است با قدمت بالا که نه در خور قضات و کارکنان دادگستری و نه در شان مردم خمین است. امروز به دلیل فقدان مکان مناسب امکان توسعه بیشتر در دادگستری خمین نیست.

نماینده مردم خمین افزود: تامین تعداد قضات و نیروی انسانی مناسب نیز از مشکلات دیگر است. بحث توجه به معیشت کارکنان دستگاه قضا نیز مهم است. در مورد کارکنان شورای حل اختلاف که سال‌هاست در بحث حقوق و مزایا بلاتکلیف هستند، در پیشنهادی که در لایجه بودجه آمده بود عنوان شده بود که از طریق وضع یکسری هزینه های اضافه برای مردم، حقوق این قشر را تامین کنند که مجلس نپذیرفت و قرار بر این شد که دولت در مسیر درست خودش حقوق و مزایای کارکنان حل اختلاف را تامین کند.

نظری با اشاره به دو مشکل عمده در سطح شهرستان خمین، تصریح کرد: شرکت صنایع نخ خمین که حدود پنجاه سال پیش راه اندازی شده در مسیرهای رفت و برگشت بین بخش های خصوصی و دولتی قرار داشته است. در سال ۹۷ که این واحد به بخش خصوصی واگذار شد قرار بر این شد که نوسازی شود که انجام نشد و متاسفانه کارکنان آن نیز دچار مشکلات حقوق و مزایای خود شدند. این شرکت در مرز تعطیلی کامل است و امیدواریم هرچه سریع‌تر به سرمایه گذار مناسب واگذار شود.

نماینده مردم خمین افزود: بعد از سفر مقام معظم رهبری به شهرستان خمین، بحث ایجاد پتروشیمی خمین به جهت رونق این شهرستان مصوب می‌شود. متاسفانه این پروسه طولانی شده و در آخرین ماه های پایانی دولت قبل در روندی کاملا خلاف قانون، توسط استاندار وقت در هیئت دولت وقت مطرح می‌شود که ۵۵ درصد از خوراک پتروشیمی خمین که از مصوبات سفر مقام معظم رهبری بوده به پتروشیمی دیگری در شهرستان شازند واگذار شود.

نظری اضافه کرد: اکنون که بعد از هجده سال این مجموعه به ثمر نشسته، ما با بحران خوراک روبه‌رو شدیم و از رئیس دولت می خواهیم تا این مصوبه غیرقانونی ابطال شود و این خوراک به پتروشیمی خمین برگردد و حق مردم خمین پایمال نشود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری استانی ورزشی استانی سیاسی كرمانشاه اخبار اجتماعی خوزستان استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری نماینده مردم خمین پتروشیمی خمین دستگاه قضا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۱۸۱۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بحران ادبیات داریم

مریم حسینیان با تأکید بر این‌که بحران ادبیات داریم، می‌گوید: مسئله نقد ادبی، کارگاه‌های ادبی و خاموش‌شدن چراغ جایزه‌های معتبر را از دلایلی می‌دانم که در فضای ادبی ما بحران، ایجاد کرده و این تقصیر مخاطب نیست.

این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا درباره مسئله مخاطب اظهار کرد: در واقع بحران ادبی است که سبب ریزش مخاطب می‌شود یا باعث می‌شود مخاطب سخت سراغ خواندن کارهای جدید برود؛ نباید همیشه توپ را در زمین مخاطب بیندازیم. به نظرم مخاطب خیلی باهوش است.

او با اشاره به تغییرات سیستم اطلاع‌رسانی و معرفی کتاب، گفت: زمانی رسانه‌های معتبری چون مجلات ادبی و مطبوعات و خبرگزاری‌ها که منابع محدود و مشخصی بودند به مخاطب برای انتخاب کتاب کمک می‌کردند و تکلیف مخاطب روشن بود؛ اما حالا هر کسی می‌تواند یک رسانه برای پیشنهاد کتاب باشد که این موضوع به سردرگمی مخاطب منجر می‌شود. همچنین با رشد ناشران خصوصی تعداد عنوان‌های کتاب افزایش پیدا کرده است و ما با دریایی از انواع کتاب‌ها با ژانرهای مختلف مواجه هستیم و نمی‌دانیم کدام را انتخاب کنیم.

حسینیان خاطرنشان کرد: در یک دهه گذشته کثرت کارگاه‌های آموزشی به ادبیات آسیب‌زده است؛ در واقع این موضوع باعث شده نویسندگان جدید با رزومه پروپیمان نداشته باشیم. از هر کارگاهی که در تهران یا شهرستان برگزار می‌شود، دو یا سه نفر کتاب منتشر می‌کنند، در واقع بحران ادبی دقیقاً اینجاست.

او ادامه داد: زمانی که برای انتشار کتاب سخت‌گیری خاصی وجود نداشته باشد و فردی که دوسه سال است شروع به نوشتن کرده با فیلتر کارگاهی که از آن بیرون‌آمده رمان یا مجموعه داستانی می‌نویسد و ناشران نیز کارشناسی سخت‌گیرانه‌ای در ادبیات داستانی نداشته باشند، این موضوع‌ها باعث می‌شود کتاب درجه یک مخصوصاً در ادبیات داستانی نداشته باشیم. در این سال‌ها عنوان‌های گردن‌کلفت نداشتیم.

این داستان‌نویس یادآور شد: در این سال‌ها بحث معرفی کتاب پررنگ بوده؛ اما بحث نقد ادبی کم‌رنگ شده است. مخصوصاً بعد از دوره کرونا و رشد فضای مجازی، هر کسی در صفحه خود کتابی را مطابق سلیقه شخصی‌اش معرفی می‌کند و معیارهایی که قبلاً برای معرفی کتاب وجود داشت، دیگر وجود ندارد. همچنین خاموش‌شدن چراغ جایزه‌های ادبی معتبر نیز در بحران ادبیات مؤثر بوده است؛ به‌هرحال کتاب‌ها از چند مسیر داوری عبور می‌کردند که همه این‌ها فروکش کرده است.

او با بیان اینکه باتوجه‌به قیمت بالا کتاب، کتاب کالای تجملی محسوب می‌شود، گفت: قبلاً مخاطب سه عنوان کتاب که اسمش را شنیده بود می‌خرید و شاید از دوتایش خوشش می‌آمد؛ اما حالا فیلتر مخاطب باتوجه‌به قیمت بالای کتاب، مقداری دقیق‌تر شده و می‌خواهد کتابی را بخرد که مطمئن باشد کتاب خوبی است. در سال‌های اخیر منابع کمک به مخاطب برای انتخاب کتاب، کمتر شده است و به همین دلیل ریزش مخاطب را داشتیم.

حسینیان خاطرنشان کرد: در طول چند سال گذشته عنوان‌های متعدد در ادبیات داستانی دارد منتشر می‌شود اما کتاب‌ها کم‌فروغ هستند. البته این موضوع به نسل‌های مختلف داستان‌نویسی نیز بر می‌گردد و قرار نیست یک جمعیت چند هزارنفره همه نویسنده باشند، از میان آن‌ها شاید ۱۰ نویسنده ماندگار باقی بماند. الان ما با این مسئله مواجه هستیم که به نظرم بحران قابل تأملی است و نامش را بحران ادبیات می‌گذارم و همین باعث می‌شود احساس کنیم بحران مخاطب داریم.

او درباره اینکه گاه این‌طور برداشت می‌شود که نویسنده برای مخاطبان خاصی می‌نویسد و به مخاطب وسیع فکر نمی‌کند، جایگاه مخاطب نیز اظهار کرد: همان‌طور که ادبیات سطح‌بندی شده است، مخاطب نیز سطح‌بندی می‌شود. هر کتابی برای هر مخاطبی نوشته نمی‌شود. ما سبک‌های مختلف نوشتن داریم؛ مخاطبی که کتاب رئالیستی دوست دارد، کتاب رئالیسم جادویی و فانتزی دوست ندارد؛ زیرا مخاطب این اثر نیست. این موضوع نه به معنای پایین‌بودن سطح مخاطب است نه ضعیف‌بودن اثر.

نویسنده «بهار برایم کاموا بیاور» و «ما اینجا داریم می‌میریم» ادامه داد: گاه منِ مخاطب از ناداستان اطلاعی ندارم و زمانی که یک ناداستان می‌خوانم شاید درک درستی از آن نداشته باشم و بگویم کتاب بدی بود. یا ممکن است مخاطبِ ادبیات عامه‌پسند بودم و بعد کتابی از یک نویسنده صاحب‌نام بخوانم و ناگهان با جهانی مواجه شوم که تابه‌حال با آن مواجه نبودم. برخی از نویسنده‌ها سبک خاصی دارند و نمی‌شود گفت نویسنده به مخاطب توجه ندارد. شخصاً این را قبول ندارم و به نظرم در هر ژانر از نویسنده اثر قابل تأملی خلق کند، اثر حتماً خوانده می‌شود.

این داستان‌نویس خاطرنشان کرد: به‌شدت معتقدم اثر خوب هنوز هم سینه‌به‌سینه و از طریق خود مخاطب کشف می‌شود. اگر کار قابل‌تأمل باشد، فرق نمی‌کند از یک کارگاه ادبی بیرون بیاید یا اتاق شخصی یک نویسنده حرفه‌ای، خوانده می‌شود. گاه در کارگاه‌ها اثر شگفت‌انگیزی نوشته می‌شود که نشان می‌دهد نویسنده خوبی است؛ اما نویسنده حرفه‌ای هم داریم که کتاب چهارم و پنجمشان کم‌رمق و اثر ضعیفی است. اگر اثر ضعیف باشد مخاطب درک می‌کند. هر ژانر مخاطب خود را دارد و اگر خوب باشد، حتماً دیده می‌شود.

مریم حسینیان ارتباط خود با مخاطب را عالی می‌داند و با بیان اینکه صفحات مجازی‌اش کاملاً خصوصی است، گفت: در دوران کرونا دو کتاب «بانو گوزن» و «نئوهاوکینگ‌ها» منتشر کردم، دو کتاب با دو سبک متفاوت؛ خب دو سال است درگیر بیماری بودم و «نئوهاوکینگ‌ها» هم روایت این بیماری‌ام است و در این دو سال نمی‌توانستم در جلسه‌ای حضور فیزیکی داشته باشم و همه ارتباط‌هایم مجازی بود و ارتباط خوبی با مخاطبان خود گرفتم. من برای همه مخاطبانم احترام قائلم و جز نویسنده‌هایی هستم که پاسخ تمامی پیام‌ها را می‌دهم. واکنش مخاطبانم برایم مهم است. برایم مهم است که مخاطبانم درباره کتاب‌هایم چه نظری دارند و از جمع‌بندی نظرها استفاده کرده‌ام.

انتهای پیام